Tutunsam!...
Tutunsam kuru dallarına ağaçların,
Düşmeyeceğim.
Söz verdim kendi kendime,
Düşmeyeceğim.
Dal kırılacak belki omuzlarımdaki
yükün ağırlığından,
Rüzgar tutacak elimden
Bütün bu kasveti üzerimden
Ovalara salıp dağıtacağım.
Ben mevsimler olacağım!
Çayır çimen geze geze arasanda,
Bulunmaz hint kumaşın olacağım.
Sorma!..
Sorma yitik sandığın Newbaharı,
Güller açıyor yaz, kış demeden
Sisli dağlarının yaftaladığı efkarı,
Çok oldu atalı üzerimden.
Güzel bir koşu; ele rüzgarı da hissemişse insan...Ele sevginin ellerine dokunmuşsa insan...
YanıtlaSilSabrın en koyu demini tadıyorum...
YanıtlaSilE ama ben hayatı demli seviyorum:)
Tutunuruz,düşmeyiz,düşemeyiz hiç...
Düşmeyelim de...
Kalemin hiç susmasın ablacık.
Keder ve hüzün var sözlerinde biraz da efkar...
YanıtlaSilAma bir şey var ki en belirgin olarak, o da sapasağlam bir duruş!..
Kalemin gibi dik duruşun ve yüreğindeki umudun hiç bitmesin sevgili Newbahar'cığım...
Bu güzel duygu yüklü dizelerin için yüreğine sağlık...
Sağlık ve sevgiyle kal...