Eve dönmüşsün...
Sokakların tozuyla yıkanmış elbiselerin.
Birde alın teri karışmış bu toza,
çıkmaz artık üzerinden bu emeklerin.
Yorulmuşsun...
Yorgunluğuna uzanmış tüm günün hikayesi.
Taka-tuk, taka-tuk sesleri karışmış anlatıyor hikayeni.
Gitmez artık bu sesler kulağından.
Ellerin nasıra tutunmuş kalem yerine çocuk!
Bitmez bilirim senin bu hikayen,
Hikayene karışır tüm boyanacak kunduralar,
kunduralara çarpan bir yürek birde ayak sesleri.
Merhabalar Newbahar,
YanıtlaSilGeleceğimizin teminatı olan çocuklarımızın, eğitim görmesi ve geleceğe hazırlanması gereken bir dönemde sağlık ve güvenliklerini, sosyal ve fiziksel gelişmelerini olumsuz yönde etkileyen çalışa yaşamında bulunmaları kabul edilebilir bir durum değildir.
Selam ve dualarımla Allah'a emanet olun.
Üretmek güzel şey; bazen bedenen, bazen ruhen...
YanıtlaSilne mutlu onlara...
YanıtlaSilHiç büyümeyecek bu güzel çocuklar;yıllar yılları kovalayacak biz göreceğiz bu çocukları.Kimi kömür karası,kimi boya karası ama alınları hep ak ,pak...Gözü kör ,yüreği kör olanların bir gün görmesi umuduyla.Sevgiler Güliz'ciğim...
YanıtlaSilBu yorum yazar tarafından silindi.
YanıtlaSil