Bugün bebeklerimden ayrılalı bir hafta oldu. Onlardan ayrılmak hiç kolay değildi. Hayatımda unutamayacağım en büyük üzüntülerden biri.
Ama ben onları çok özledim. Asla göremeyecek olmak ne kötü. ''Oh be gözüm arkada kalmadı'' diyememek daha kötü. Nasıl ayrıldığımızı anlatmayacağım.
Rüzgar Konya'ya esti ya bu kez, Konyanın Beyşehir ilçesine gölün kenarına kondurdu bizi. Gittik gördük yeni ilçemizi, havasını kokladık, kıyısından gölü gören güzel bir ev tutuverdik.
Eşim izinde olunca evde hiç durmadık. Çocuklar çok özlediler babalarını, bende kocamı. Ayın sonuna doğru gidecek 25 gün ayrılıktan sonra tamamen dönecek inşallah.
Bugün 8 şehidimizin haberiyle güne başladık. ''Kalk canım, sizin karakol basılmış!''
Halen toparlanmış değiliz, bu acı, bu yangın bizde böyle yanıyorsa o analar, babalar, yarenler, sevdikleri... Allahım nasıl bir acı bu kıyamete kadar sürecek.
Yavrularımız şehit oluyor, vatan toprakları satılıyor, ucube bir geleceğe doğru gün dönüyor.
Newbahar'ın bu can sıkıntıları hiç gitmeyecek.
19 Haziran 2012 Salı
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Sevgili Nevbahar,gördüm ki sen de ben gibi asker eşisin. İnşaallah biz gibi hayırlısı ile emekli olur güzel günler görürsünüz diyeceğim.İnşaallah güzel günlere ulaştırsın biz allahım.
YanıtlaSilBeyşehirde mutlu,huzurlu yaşamanız dileğiyle sevgiler yolluyorum.
ALLAH yardımcın olsun,sevgilerimle.
YanıtlaSil