NEWBAHARCA

         Bu aralar resimlerime takmış durumdayım. Şiirlerim beni terk ettiğinden beri, yazma sevdamla karışık duygular ''amaaaaannn! boşver. Bir kaç resim koy araya, bir kaç satır karala, maksat blog yeni bişeyler görsün'' demekte.
         Oysa ben çektiğim fotoğrafları, yazmak kadar seviyorum. Varsın cep telefonuyla çekilmiş olsun.
Bazen oluyor ki değişen günlerde, manzaranın farklılaştığını düşünüp yine aynı kareyi fotoğraflamışım.
Oysa şimdi, fındık dallarının yine yeşerme zamanıdır zaman.

Yolumun üzerinde böylesi garip bitkiler fışkırmakta mantar gibi. Bilmiyorum nedir, ne değildir. Bu konuda hiç kimseye birşey sormadım.

Bu sonbahar manzarası yok artık. Kuru dalların meydana getirdiği bir çıplaklık manzarası resmi çiziyor bütün doğa.

Burası benim evimden ilçeye inen toprak yol. Görünen kestane ağaçları bu sene pek cimriydiler kestane konusunda.

Az daha yürüdükten sonra köyden bozma, eczanesi bile olmayan, kiralık ev bulunamayan, bir kaç bakkalın ve ilçede ki tembel erkeklerin pinekleyebileceği bol miktarda kahvehanesi bulunan bir yerleşim alanı! görünen...

Bu viraja geldim mi, acele işim yok ise, otobüse yetişmeyeceksem en az 10 dk. seyrediyorum ilçeyi. Çok uzak gibi göründüğüne aldanmayın, ben gibi ağzını aça aça gidenler için yarım saat:)

Virajı döndükten sonra arkamda bıraktığım yol...

Çıkmak pek yoruyor adamı ama ben seviyorum.

Veee, bir viraj daha döndükten sonra en yakın komşumuz sağda görünen beyaz ev.

Onun aşağısı nihayet asvalt yol.

Bu resmi üstteki resimden önce koymam gerekiyordu. İşte hayli ıslak viraj ve fındık bahçelerine doğru açılmış araba yolu. Kenarda görünen kayalıklar her daim ağlamakta. Akan gözyaşları önümü kesiyor...

İşte bize en yakın ev. Yukarıda görünen ahşap ev terkedilip, yerine yeni betonarme bina yapılmış.

Hava güzel olunca, çayını alıp, kuş cıvıltıları ve yeşermiş fındık ağaçları arasından inip, burda ev sahibiseyiyle koyu bir muhabbete dalmadan gitmeyecek Newbahar buralardan.

Hayatın resmiydi tüm şiirler...

Şiirler bendim, susmadan önce

Şimdi,

Bir hayat hikayesi çiziyorum tuvalime,

Resim ben oluyorum,

Gri bir renk alıyor beyaz tuval.

Sesiz bir türkü tutturuyorum

Notaları bende gizli olan.

Dilimin dönmediğini, yüreğim söylüyor.

Zaman ve mekanın sınırlı yollarında kayboluyor Newbahar,

Yitiyor, gidiyor..

Sisler içinde sis oluyor.

(saat 14:30, lapa lapa kar yağıyor şimdi. Ben bahar hayallerine dalmışken!)

Yedi Karanfil - Belalım
Yükleyen GhosT_ShiP. - Bağımsız web videoları.