NEWBAHARCA...

Canım hayli sıkkın bu günlerde. Zaman hızlı ve yoğun ve üzücü geçiyor benim için. Kalan son 3 ayın derdindyim ben. Veee mayısta belli olacak yeni görev yerimizin!
Öte yandan kontesime ve karamelime yeni bir yuva bulamadım. Karamel yine kucağımda bir yandan parmaklarımı emiyor, bir yandan kafasını çrvirip yüzüme bakıyor. Tüm bu yazdıklarımı tek elle yazıyorum bu yüzden.
Dün şehit olan üstteğmenimiz eşimin arkadaşıydı. Dün bir kez daha yandı ana yüreği, bizim yüreğimiz.
Alla rahmet eylesin ve ailesine sabır versin.
Ülkem için üzülüyorum. Daha kötü günler bizi bekliyor, o kadar umutsuzum işte.
Cumartesi günü fen lisesinin tanışma çayı var. Oldum olası böyle çaylardan, günlerden, protokolün olup kasım kasım kasılınan askeri törenlerden nefret ederim.
Bu şehit haberinin üzerine çaya katılmak istemiyorum. Alperen gitmemi çok istiyor, biraz sosyalleş anne diyor ama bir anlayabilse!
Eşim taaaa oralarda iken ben buralarda eğlenemem.
Hava bugün kapalı. Sabah çıktığım keyifsiz yürüyüşü kısa kestim. Zaten tartı beni şaşırttı. Kesin pili zayıfladı o yüzden fazla gösterdi.
Alperen dünden beri grip, Levonun canı sıkkın. Anneleri onlara belli etmesede mutsuz, düşünceli, karamsar...
Evi süpürmek lazım, derlemek toplamak lazım. Amaaaannn sanki kapıyı çalıp ''nasılsın'' diyen mi var.
Pazardan bir sürü saksı aldım. Çiçeklerie saksıları dar geliyor artık. Ama toprağım yok, onlarda öylece kaldı.
Karamel kucağımda uykuya daldı. Bi öpücük kondurdum kafasına, bana mısın demedi. Bu kediler benim onları mıncıklamamave öpücüklere boğmama alışıklar. Ve benimle uyumaya...
Karamelim battaniyenin içine girip kafasını koluma koyar ve uyur, patilerini kıvırır bağrıma doğru.
ısıtırlar beni, sımsıcak.