.

NE MUTLU TÜRKÜM DİYENE&HER TÜRK ASKER DOĞAR

28 Haziran 2012 Perşembe

ÖZLEDİM...



Yalnızdım...
Açtım bilgisayarıma yüklediğim tüm fotoğraflarını. Tek tek bakıp bakıp ağladım. Koklayasım, dokunasım, öpesim geldi bebeklerimi.

Allahım ne çok özledim.

Ne haldeler onuda bilmiyorum. Bazen kalan tüyleri yapışıyor kıyafetlerime. Alıyorum öpüyorum. Bu Kontesimin diyorum kısa ve kırçıllı olanına. Sarı veya beyaz upuzun ise Karamelimin.

Bi öpücük kondurup tüylere bırakıyorum rüzgara.

19 Haziran 2012 Salı

BİR KAÇ HAFTA SONRA!..

       Bugün bebeklerimden ayrılalı bir hafta oldu. Onlardan ayrılmak hiç kolay değildi. Hayatımda unutamayacağım en büyük üzüntülerden biri.

Ama ben onları çok özledim. Asla göremeyecek olmak ne kötü. ''Oh be gözüm arkada kalmadı'' diyememek daha kötü. Nasıl ayrıldığımızı anlatmayacağım.

        Rüzgar Konya'ya esti ya bu kez, Konyanın Beyşehir ilçesine gölün kenarına kondurdu bizi. Gittik gördük yeni ilçemizi, havasını kokladık, kıyısından gölü gören güzel bir ev tutuverdik.

        Eşim izinde olunca evde hiç durmadık. Çocuklar çok özlediler babalarını, bende kocamı. Ayın sonuna doğru gidecek 25 gün ayrılıktan sonra tamamen dönecek inşallah.
Bugün 8 şehidimizin haberiyle güne başladık. ''Kalk canım, sizin karakol basılmış!''

Halen toparlanmış değiliz, bu acı, bu yangın bizde böyle yanıyorsa o analar, babalar, yarenler, sevdikleri... Allahım nasıl bir acı bu kıyamete kadar sürecek.

Yavrularımız şehit oluyor, vatan toprakları satılıyor, ucube bir geleceğe doğru gün dönüyor.

        Newbahar'ın  bu can sıkıntıları hiç gitmeyecek.