.

NE MUTLU TÜRKÜM DİYENE&HER TÜRK ASKER DOĞAR

19 Temmuz 2013 Cuma

NEWBAHARE




Gün içinde yüzlerce satırlara yazıp yazıp sildiğim sitemlerim...

Şimdi bir ''HİÇ'' lik makamında oturmakta. Belkide yorgun hatırlar, yorgun... Öylesine yorgun ki bir hatırayı daha düşünecek derman yok.

Ne çok şiir yazardım, ne çok bloğa girerdim, ne çok anlatacak şeyim olurdu ve ne çok paylaşırdım... Her şeyi!

Şimdi neyi nereden paylaşacağımı ve neden paylaşmak istediğimi bilmeden yazıyorum. Yazmayı özlemişken sıradanlaşmak bu olsa gerek.

Günlerdir, aylardır kontes ve karameli düşünüyorum. Beni takip edenler bilir onlar çöpten bulduğum iki kedi yavrusuydu. Yine böyle sıcak bi ramazan ayında pide yerine onlarla dönmüştüm evime.

Eşim yanımızda değildi o dönem, mecburi ayrılıklar bazı kavuşmalara neden oluyormuş! Eşim döndü ben onlardan ayrıldım 10 ay sonra. Ne acı bir ayrılıktı, acısı hala dinmiş değil. 
Resimlerine bakıp bakıp ağlamam çok özlediğim ve onları terk etmek zorunda kaldığım için!

Okullar kapanınca iki sene kaldığım evime gittim. Antikalarımı doldurduğum şark odası hala o günler kokuyor!
Salona bıraktığım, yılların yükünden eskimiş koltukların üzeri örtülü. Kenara itilmiş TV sehbası, eskibir şifonyer, dürülmüş köşeye dayanmış iki adet halı...

Koltukları açtım deli gibi, belki sarı bi tüy bulurum, belki kontesimin hep yattığı yerde o parlak kırçıllı tüylerinden kalmıştır ha!

Evet, ,işte burdalar...

Balkon toz içinde, mutfakta bıraktığım 4-5 tabak, kullanmadığım tencereler, kaşık maşık...

Gece boyu püfür püfür esti anılar!

Şimdi her şey gerçek. Aynaya bakınca bende gerçeğim, yemek yerken onlar, temizlik yaparken ev, kapıda gördüğüm komşu... gerçek!

Ramazan ayının bi türlü gelmek bilmeyen maneviyatı gerçek!

Olması gereken bu değildi.

Şimdi bi bayram temizliği telaşı, yeni atanmış personele ''hoşgeldin'' ziyaretleri, yapılacak ikramlar, giyilecek bayramlıklar, çocukların olması gerektiği kadar yaşamalarına izin vereceğim bayram sevinci!

Tüm bunların hesabını yaparken memlekette görmek isteyipte göremediğim çok ama çok kıymetli güzel insanlar...
Söz veripte gidemediğim dost, kırılma bana, gücenme.

Olmayınca olmuyor bazen!

İnsanın hiç bir şey elinde değil. 

Hani evdeki hesap bi türlü çarşıya uymaz ya!

Uyduramadı Newbahar yine.