TERK

            Deli gibi!...

            Deli gibi balkona her çıkışımda çaprazımda olan apartmanın ikinci katına bakıyorum. Bir kıpırtı, bir çift pati, bir tüy yumağı...

            Seni şanslı pisi, evdesin ve evde kalacaksın.

            Bazen balkon demirleri arasından sarkıyor, güneşte pencerede yalanıyor bi güzel. Benim yavrularımda balkondan ayrılmazlardı diyorum. Nereye baksam, evde nerelere adım atsam hep onların izi. Bu evi tümden yakmadan, kendimi yok etmeden silinmeyecek bu izler.

            Dün onları bıraktığım 13. uğursuz salı gününü anımsadım. Oradan geçtik, gözlerim sanki oradalarmış gibi kısa bir aralıkla onları aradı. Yoklardı elbet, yok olduklarını çok iyi biliyordum ama işte!

            Lanet bir his bu, lanet bir çaresizlikti, lanet bir sevinçti onlarla beraberliğim.

            Şimdi işte ÖZLÜYORUM...

            Bırakmış olmanın verdiği vicdan azabıyla, hiç haber alamayacak olmanın merakıyla, hafızamda hiç silinmeyecek hayalleriyle yaşamaya devam..

             İnsanoğlu özgür değil. Kızgınım kendime, hayvanseverler derneğine, buralarda yaşayan ve pisilerimi evine almayan herkese... insanlara, insanlığa.

             İçimde bir küskünlük hayata!