Maviydi göl
Yeşile çalıyordu bataklık kenarları
Kahverengi kıyılarında söğüt dalları
Değiyordu yalnızlığa.
Karşı kıyıdan dönüyordu kızıllık,
Güneş oluyordu dağlar.
Battı batacak derken, simsiyah
Gece oluyordu her yan.
Yıldız oluyordu tüm renkler
Işığını göle çalan fener
Bu gecede bendensin
Sen söyle,
Tüm ahali dinlesin.
"şimdi uzaklardasın... gönül hicranla doldu" ...diye başladığını duyar gibiyim..
YanıtlaSilbu gece ''yine bir gülnihal''i söylüyor...
YanıtlaSilYüreğine kalemine sağlık Newbahar, özlemişim şiirlerini artık takipçisiyim.. sevgiler.
YanıtlaSilHoş bir şiir...
YanıtlaSilBiraz yanlızlık kokuyor ama...Hani kalabalıklardaki yalnızlıklar gibi...
Ama,
satırlar alıp götürmüyor değil insanı düşüncelerin dibi gelmez derinliğine...
Sonuçta,
biraz hüzün koksa da, minicik bir tebessümü taşıyor dudaklarımıza...
Şiirleriniz de güzelmiş...
Yaren, bende yarenliğini özlemişim...
YanıtlaSilSayın uzakdost, bakmayın yalnızlık koktuğuna. Şiirler yalnız bırakmaz Newbaharı.
YanıtlaSilMerhabalar,
YanıtlaSilBeyşehir'in etkileri dizilmiş dizelerinize, bu göl size daha çok şiirler yazıracaktır. Ve ban de bu güzel dizelerinizi bekilyor olacağım.
Selam ve dualarımla, hoşçakalın.