NEWBAHARCA

Gecede sessizlik, gecede karanlık
Gece bizi yazmıyor artık!

        Sokak lambalarının sarı ışıklarıyla aydınlanmış, dört en fazla beş katlı apartmanlardan oluşan koskoca bir site burası.
Newbaharın hiç alışık olmadığı şehir manzarası balkonumdan görünen...
         Sisli dağların perisi derdi bir dost.
Sisli manzaraya salardım efkarımı, yanan sigaramın dumanına karışık.
Sislerin gölgelediği ağaçlarda arardım insan silüetlerini. Toprak yolumdan geçen tek tük arabaların bana yabancı gelen motor sesleri!..
Meraklandırırdı beni, kimmiş bu gelen?...

        Şimdi, eğer yine sisli dağlarımda olsaydım fındıkçı ahalisinin fındık toplarken söyledikleri türkülerle şenlenirdi gönlüm. Ve akşama yanımda olacağını bildiğim Canözüm!

        Çok değil yarım saat sonra Ramazan davulcusu sitenin tenha sokaklarını adımlayacak. Ve ben yine ürkerek bakacağım balkondan bu gürültülü yolcuya...

Çocukluğumdan beri beni korkulara salan Ramazan davulu! bilmem ki neden korkarım bir ondan bir hacivat karagöz gölgesinden!...
         
          Tek bir tane cır cır böceği bekçi düdüğünü andırır bir sesle ötmekte. Köyümüzün şişman, göbekli, patates burunlu bekçisinin her sokak başında öttürdüğü düdüğü gibi!...

          Sabah uyandığımda binlerce çam ağacının taze kokusu... Tembelliğimden arınabilsem ah bir! yürüyüş yapmak için ideal. Oysa sisli dağlarımın toprak yolları ne çok ezberlemişti benim yürüdükçe eskiyen spor pabuçlarımı.

          Şişşşşt!... Şimdi sessizlik zamanı. Küçük sevgililerim uykuya daldı bile.
Yar uzakta...
Gündüzleri değilde, geceleri daha çok özlüyor Newbahar.