Ilık sonbahar esintisinde,
O, var olduğunu bildiğim tahta kapıdan...
yine, o var olduğunu bildiğim
iki koca ceviz ağacının bulunduğu bahçeye
dalsam,
usul usul...
Son yaprak daldan düşmeden!
Yerlerde ki binlerce sarı, kahverengi yapraktan
Biri olsam!
Savrulsam, savruldukça kaybolsam!
Hiç olmadı, öylece dursam.
Güneşe kaldırsam başımı, gözlerimi kırpıştırsam,
Işık hüzmelerinden bir hüzme olsam,
Olsamda yok olsam!
Ilık sonbahar esintisinde ben olsam.
Avuç avuç kucaklasam yorgun yaprakları,
Savursam...
Onlar savruldukça ben dağılsam!
Dağıldıkça çocuk olsam, oynasam.
Babamın testereyle raksına dalsam,
Odun kokusuna hayran kalsam
Tüm odunlar ben olsam!
Ama hep babamın elinden tutsam.
Ilık sonbahar esintisinde hayale dalsam...
Hayallerimde yapraklar ve sen olsan,
Son yaprak daldan düşmeden
Bana dönsen, bana gelsen
Ölesiye bende kalsan.
Newbahar
Doğup büyüdüğüm kasabanın sonbaharları...
Evimizin bahçesinde iki koca ceviz ağacı ve altında oynayan bizler. Sararmış, dökülmeye yüz tutmuş yapraklar arasında rüzgarın dansı başlayınca babam testeresini alır, almış olduğu odunları özenle parçalara ayırırdı. Kış boyu bahçeden birlikte odun çıkarırdık eve.
Ne o bahçeyi, ne o odun kokusunu ne de o sonbaharları unuttum.
Odun kokusu babam demekti, babam sonbahar!
Ve çocukluğumun en güzel mevsimiydi babam.
Farid Farjad - Solo Keman
Böyle duygulu, böyle zarif, böyle farkında, böyle mutlu, böyle gidip gidip onla bunla didişen hakkını aramayı bilen, böyle de hepsini dizeleştirebilen bir çocuk yetiştirdiği için ve birlikte yaşayamasakta sonbaharları... aynı kokuyu duyarak... babana en derin saygılarımı ilet lütfen.
YanıtlaSilbir babaya olan hasret ancak böylesine güzel anlatılabilirdi...duygulandım dizelerin arasında dolanırken...öyle güzel tasvir etmişsin ki; gözümde canlandı anlattığın o ceviz ağacı altındaki mutlu çocukluk hatıraların...
YanıtlaSilbabanıza en derin saygılarımla,
yüreğine sağlık
Bazen anıların içinde,bugünü, bazen de bugünün içinde anıları yaşar insan... Akıllı insan, analarını da yaşar, bu gününü de...
YanıtlaSilKeman sesi ve anılar; hoş bir ikili dost olmuşlar...
Çok...çok duygulandım...
YanıtlaSilBaba... Sonbahar...Kokular...
Herbiri, hepsi ne kadar özel, ne kadar önemli.
Bir de Taghtam Deh çalarken geride...
Ilık sonbahar esintisinde ben olsam.
YanıtlaSilAvuç avuç kucaklasam yorgun yaprakları,
Savursam...
Onlar savruldukça ben dağılsam!
Dağıldıkça çocuk olsam, oynasam.
--
Gerçekten çok güzeldi..yüreğinize sağlık..
Anılar bazen yüreği yaralar, bazen derman olur sarıp sarmalar. Ah, anılar... Ah, Newbahar harika bir şiir yüreğine sağlık canım.
YanıtlaSilHERKES ADINA, "ÖZLENEN" İÇİN ANLATAMADIĞI DUYGULARINI DİLE GETİRMİŞSİN SEVGİLİ NEWBAHARIM..
YanıtlaSilHATTA BİR ODUNUN ELİNDEKİ TESTEREYE, İNCE BOYNUNU TESLİM EDEBİLECEKLER ADINA BİLE!
Sevgili Newbahar,
YanıtlaSilBir baba ile kızın arasındaki sevgiyi, iletişimi hep çok farklı ve özel bulurum ben. Öyle güzel, öyle içten dile getirmişsin ki... En çok da hep babamın elinden tutsam kısmında etkilendim.
Ve son cümlen... Çocukluğumuzu anavatanımız sayarsak eğer, o anavatanın en özel kişileri babalarımız ya da annelerimiz.
Çok güzel anılar, sonbahar kokulu...
Ben bu ceviz ağaçlarını ve odunu blogcudan mı hatırlıyorum? Daha önce de okuduğumdan eminim. Aklımda kalmış...
YanıtlaSilSonbahar yaprakları, odun kokusu, ceviz ağaçları ve baban... Bana da çocukluğumu hatırlatan simgeler var. Onn için seni gayet iyi anlıyorum.
Yazını okuyunca aklıma Kenzo Jungle geldi. Neden bu kokuyu sevdiğimi keşfettim.
YanıtlaSilMerhabalar Newbahar,
YanıtlaSilHepimizin hayatında bu sonbahar mevsiminin kendi gibi bir hüzünlü tarafı vardır.
Güzel bir paylaşımdı. Kaleminize ve yüreğinize sağlık ve mutluluklar dilerim.
İnsan her satırını okurken senin anlattıklarını yaşıyor adeta,bu gerçek!gecenin karanlığında gözlerimi havaya diktim güneşin ışıklarını gözlerime doldurayım diyerek,sonra güldüm kendi kendime,işte okurken yaşamak diyorlar buna sevgili newbahar.
YanıtlaSilYazılanlar yürekten olunca insanı içine çekiveriyor,çok güzeldi teşekkürler ediyorum.
Selamlar sevgiler.
Babaya hasret,babaya hayran,geçmişin yapraklarında gezinen Çobanyıldızı ağlıyor ve yazacak birşey bulamıyor.
YanıtlaSil